|
 |
 |
Görmüşüm / Göksel Ateşali
 Görmüşüm...
Aklımı,yüreğimi özüne sarmışım ben Seni aşksız anarsam dilimi ateş öpsün Susuzluğunu sevdim…Közüne yârmışım ben Cahillere gam olan sırlı bir zikirdeyim Harflerin anlamını yitirdiği yerdeyim Aşk yanında alemi bir dekor görmüşüm ben Okudum gözlerinde aşkın her bir cüzünü Allah’ın nakşettiği o mübarek yüzünü Çilehane bilmişim halvete girmişim ben Ayaklarım yol aldı sanki kutlu bir göçe Gönlünün sıratında ‘kendimden’ geçe geçe Titreyip huşu ile namaza durmuşum ben Ne sen kaldın ne de ben kalp gözüyle bakınca Sana yürüdüğüm yol Yaradan’a çıkınca Hıçkırıklar içinde secdeye varmışım ben Bize Mûsâ İbn İsmâîl... Abdullah İbn Abbâs'ın şöyle dediğini bildirdi: Hz. Ömer, Bedir savaşına katılmış olan yaşlılarla beraber beni de toplantıya soktu. Onlardan bazısı içlerinden kızıp; - bu niye bizimle beraber giriyor, bizim onun kadar çocuklarımız var? diye düşünmüşlerdi. Ömer dedi ki: - O, sizin bildiklerinizdendir. Bir gün Hz. Ömer, Bedir harbine katılmış yaşlıları davet etti ve İbn Abbâs'ı da onlarla beraber toplantıya girdirdi. O zaman ben Ömer'in beni onlara göstermek için çağırdığının farkında değildim. Hz. Ömer dedi ki: «- Allah'ın nusreti ve fethi geldiğinde»( Nasr Sûresi ) kavli hakkında ne dersiniz? Bazıları dediler ki: - Bize fetih ve yardım verdiğinde Allah'a hamdedip mağfiret dilememiz emrediliyor. Diğer bir kısmı ise, herhangi bir şey demeyip sustular. Ömer bana dedi ki: - Ey Abbâs'ın oğlu, sen de böyle mi diyorsun? Ben dedim ki: - Hayır. O zaman sen ne diyorsun? deyince, dedim ki: - Bu, Allah'ın Rasûlünün ecelini peygamberine bildirmesidir. Çünkü «Allah'ın nusreti ve fethi geldiğinde» kavli; senin eceline işarettir, anlamındadır. «Hemen Rabbını hamd ile tesbîh et ve O'ndan mağfiret dile. Şüphesiz ki, Tevvâb olandır.» diye devam etmiştir. Ömer İbn Hattâb; - ben, bu âyetle ilgili senin dediğinden başkasını bilmiyorum, dedi. “ ……………………………………. Ne çok dillendirildi geçmişte ve günümüzde. Ne de çok dillendirilecek bizden sonra; ta kıyamet sabahına kadar! Özellikle yıllık, mevsimlik, aylık, haftalık ve günlük evrimlerine alışamadan öğünlük değişimleri ve bayağılaşmış seslendirilmeleri ; “ aşkımmm, aşkidom, canısı,canım, cicim ….( vb..) “ sunumları ile mide bulandırıldığı günümüzde biraz düşündürür bu şiir diye düşündürüyorum. Biraz! Susuzluğunu sevdim…Közüne yarmışım ben Aşk yanında alemi bir dekor görmüşüm ben Çilehane bilmişim halvete girmişim ben Titreyip huşu ile namaza durmuşum ben Hıçkırıklar içinde secdeye varmışım ben “ Ayaklarım yol aldı sanki kutlu bir göçe " Varsın beşerî olsun; “ Yaradan’a çıkan ve secdeye vardıran “ dan kime ne zarar gelir ki? Eyvallah! Yorumlar
Henüz yapılmış yorum yok
Yorum Yapın
|
