|
 |
 |
Teyemmüme Sokulmuş Arsız Kibir / Serhat Akdeniz
 Teyemmüme Sokulmuş Arsız Kibir o pürmüz ilintili kahır yine serenatta demini kaybetmiş bahar kesilmiş gibi kehribar renkli parmaklar uçurtmaya yapışmış bir beden görüyorum şimşekler çakıyor göz kubbeye yanıyor uluorta cismani tereke yağıyor, harflerinden sökülmüş bir şiir daha ! hadi kucakla! kucakla!.. akılda sus bırakmasa ardında itâlik bir temaşa olmasa kör olur mu bir gülü ezbere çizen ressam bilirsin hep derdim sana sarılamamak değil derdim hiç sormadın ama anlamalıydın neden uçar gibi yürürdüm hep neden koltuklarım kabarık gezer bilsen durmaz gidersin zannederdim sen beni öldüremezsin derken bile, yalan söylerdim ben seni ölümüne sevdim! seni hep yalancı y/oklarla vurduğum için kendiliğinden çıkıyordu kır çiçekleri yalandı tüm dağları suladığım ben sana söyleyemediğimce suskun vurulduğumca kıskanç sevmiştim cezalandırıyorum şimdi o gerçeği sana’yürüyen âfet’ diyen dilimi ve hep anla istedim seni kaybetmek korkumdandı ellerimle, yüreğim gibi sahiplenmediğim! hiç bilmediğin; harfler dağılıp yok dese de yine sensin kelime aminler çatlayıp dualar sendelese saçlarını dağıtan rüzgâr kibirle yalan üflese de yanacak gök kubbem sönmemecesine bilmesen ya da hiç söylemesem de sensin içimdeki tek ukde!.. kara bir bulut sürülür alnımın beyazına içim acımıyor desem yalan sızdığında aklıma suçluyum bunca acımak ektiğim için şehir eşkiyâları gibi yarınlarımı çaldığıma k a n ı y o r u m işte kendi yazdığım masala ileri karakolları istila edilmiş bir ülküsün nakaratı kilitli bir şarkı dimağıma aslında güngörmemiş bir kelepçe ağrılarıma! alırız belki yine dudaklarımıza aynı zikiri kim bilir; bölüşürüz belki yine aynı zifiri! şimdi, teyemmüme sokulmuş arsız bir kibir! Ben bu kaygıyı taşıyor muyum? Elbette hayır! Fakat, bir insan ne kadar özgüvene sâhip olsa da doğru anlaşılamaması çok hoşuna giden bir durum olmaz her hâlde… “ hadi kucakla! kucakla!.. “ daki vurgu ve ses, bölüm sonlarındaki bazı ustaların serbestlerde çokça kullandığı ses ve ahenksel uyum: ( ki bu bazen kafiyeli bazen redifli yansıyor) sevdim! bilmediğin; ukde!.. masala dimağıma ağrılarıma! zifiri! kibir! “ şiiri sanki daha fark edilir hâle getirdi. ( Belki hececi olduğum için işime geldi ) Yorumlar
Henüz yapılmış yorum yok
Yorum Yapın
|
