|
 |
 |
KAYBETTİN / Elif Yiğit Karlı
 KAYBETTİN
Hece hece güven, harf harf servettin… Şimdi istesen de istemesen de, Tüm yaptıklarına: “ - hata “ desen de, Nasuhî tövbeyle "-kat’a" desen de; Ruhum huzur bulmaz senli desende! Düşün! Neyi yıktın, ne harap ettin? Güneşi, mehtabı, tanı kaybettin... Kahrın kuruttuğu çöle rahmettin Seninle tatmıştı kalbim onuru Söyle de bileyim gözümün nuru Var mıydı gönlümün aşkta kusuru? Tereddütsüz yıkıp en muhkem suru Döktüğüm yaşlara karışıp yittin Bende filizlenen canı kaybettin... Ne kadar rahattın, nasıl cürettin…? Ciddiye almaya değmezmiş güya Bir anda üstüme çöktü ya dünya Sanki tüm hışmını döktü ya dünya Ne de çabuk bitti gördüğüm rüya İki söz arası bile hasrettin Pusulan bozuldu yönü kaybettin... Bilmedin kime rûh kimde sûrettin İsterdim, yandığın ateşi tanı Sen dik duruşumun kavisli yanı Sonsuz âfâkımın en sisli yanı Kuldan gizlesen de Rabb’e âyânı Meşrû sıfatınla eşsiz haslettin Geceye aldanıp günü kaybettin... Değerin anlamı, asıl sirettin Dert etme, üzülme! Kalma kederde Demek ki sadâkat armış kaderde(!) Demek ki yaşamak varmış kaderde İster "-oyundu" de, ister kader de Bir heves uğruna bizi tükettin Sahte alkışlarla ünü kaybettin... Su gibi azizdin, kutsal nimettin Öldüm mü , nedendi “ -o yok ki “demek? Senin gözünde ben bitmişim demek Koskoca bir hiçse verdiğim emek Neye yarar artık hayır dilemek Sanma vazgeçemem bende ebettin Bugünü, yarını, dünü kaybettin... Anladım can değil yalnız şöhrettin Bensizlik çareymiş mâdem derdine Bensizlik yareymiş mâdem derdine Beni bana bırak, deme “ -derdi ne? “ Düşürme yolunu eski yurduna İlk önce kendine çok ayıp ettin, Sonra yavaş yavaş beni kaybettin… Farklıydı, çünkü; koşmalardan en belirgin özelliği olan lirizm; ( lirizm tam olarak düşüncelerimi karşılığı mıdır bilemiyorum ama ..) akıcılık, yüksek ses, duygu yoğunluğu ve yansıması kafiye örgüsü koşma tarzı olmayan bir şiirde bu denli belirgindi. Farklıydı, çünkü; Halk Şiiri alışkanlığına gerek şekilsel anlamda gerek içerikte kullanılan kelimeler anlamında gerekse mısra tekniği ve vurgu anlamında yeni bir soluk ve açılım getirirken şehirli hecenin ayak seslerini hissettirdi. Yorumlar
Henüz yapılmış yorum yok
Yorum Yapın
|
