|
 |
 |
Bebeğim / Zehra ÖLÜÇ ( Gelmeyenvuslat )
 BEBEĞİM
Sanma suskunluğum lâl oluşumdan
Kaderin emrine susa gebeyim
Ağlamaklı halim gam doluşumdan
Bağrımda sönmeyen har var bebeğim.
Ne olursun mahzun bakma yüzüme
İç çekme gücenip doğru sözüme
Bahar gelmez artık benim güzüme
Gönül dağlarımda kar var bebeğim.
Bükme dudağını kıyamam sana
Bir damlacık yaşın dert olur bana
Zerrece umut yok vuslattan yana
Yüreğe düşecek nâr var bebeğim.
Güzellik dediğin nice sürecek
Yıllar defterini çabuk dürecek
Felek ağlarını ah/a örecek
Elinde hileli zar var bebeğim.
Hazanlı dallarda yaprak durur mu?
Akşam güneşiyle göller kurur mu?
Mümkün mü kör avcı hedef vurur mu?
Önünde uçurum yar var bebeğim.
Ben usta bezirgân sen henüz çırak
Hayrım olmaz sana inadı bırak
Yolların yoluma kavuşmaz ırak
Pusuya kıvrılmış mâr var bebeğim.
Adımların daha yolun başında
Olur hercailik gençlik yaşında
Öğüt yüreğini sabır taşında
İnan ki sonunda kâr var bebeğim�
Zehra Ölüç ( Gelmeyenvuslat )
( 04/03/2010 Tarihinde Edebiyat Defteri sayfalarına düşen bir şiir.)
Keşke,
bazı yorumcu arkadaşlar gibi “haz aldığımı”, çok beğendiğimi, “ harika “
bulduğumu söyleyebilseydim Zehra hanım.
Ama söyleyemeyeceğim! “Acaba seslendirmeden mi rahatsız oldum ” diye düşünüp sesi de kapattığım hâlde fikrim değişmedi. Neden? Şiirin tasarım aşamasında düşünülen ayak kafiyeleri redifle / nakaratla ses olarak kargaşaya neden oldu ve birbirine karıştı; “ ..ar /var …. ..ar / var…” Yetmedi, çok basit ve sıradan kafiyelerle şiir oluşturuldu; Yüz/söz/güz Sana/bana/yana Sür/dür/ör Durur/kurur/vurur/ Baş/yaş/taş ………….. Ve, “Pusuya kıvrılmış mâr var bebeğim.” Böyle bir mısra ile bu olumsuzluk artırıldı. Hece şiirlerinde elbette kafiye olmazsa olmaz bir özelliktir. Ama bu, anlamı ve diğer unsurları ikinci plana itmek hatta görmemek anlamına asla gelmez. Ben Zehra hanımın kaleminden daha iyi şiir okumak isterdim bu sayfada doğrusu.. ama … Eyvallah! Yorumlar
Henüz yapılmış yorum yok
Yorum Yapın
|
