Oflu / EDEBİYATIN Nabzı - ŞİİRİN Kalp Atışları - HECENİN Büyülü Ahengi / EDEBİYAT ve ŞİİR

Bunca övgüden sonra abes olacak belki ama, ben biraz şiiri eleştirmek istiyorum müsaadenizle.

7+7 hece ölçüsü ve üç kıtadan oluşan bu kısa şiire; adı ve duygularıyla doğru orantılı ve başarılı bir giriş yapmışsınız. Şahsen giriş kıtasının “abab” şeklinde olmasını tercih etsem de, genellikle koşmalarda tercih edilen aaba şekli de bir olumsuzluk değil elbette. Fakat dördüncü kıtada kullandığınız kafiye ancak şekilsel anlamda kabul edilebilecek anlamsal olarak gerek duygu içeriğine gerekse üstteki üç mısraa uyum sağlamadı diye düşünüyorum. “ Duygularımın pili “ tâbiri ne edebî bir tanım ne şiir diline uygun bir tanımlamadır.

Eğer ayaklarda; şiirin bütününü kapsayacak ayak kafiyeleri kullanmak istediyseniz son mısrada “ daha “ yı, dörtlükleri kendi arasında bağımlı, şiirin bütününde bağımsız kullanmayı düşündü iseniz ikinci kıta dördüncü mısrada neden ilk kıtanın ayak kafiyesini kullandınız?

İkinci kıtada kullandığınız kafiyelerde “ incit – tin , tüket – tin, ek – tin” kullandınız. Burada “ ektin “ diğerlerinden farklı ve sadece “ tin “ile bir uyumu görünüyor ama kökü itibarıyla uyumsuz. (Bazı arkadaşların böyle kafiye olduğunu söyleseler de, bilinen hiçbir usta örneğinden göremezsiniz)

Eğer, “ senden sonra tükendi “ yi redif yapmayı düşündü iseniz neden üçüncü kıtada kullanmadınız, eğer düşünmediyseniz neden ikinci de kullandınız?

Bu şiirdeki duygular hatayı kabul etmiyor bence. Ve, biraz daha özen istiyor.

Eyvallah!