|
|
Oflu Şiirleri / İstanbul
İstanbul
Bir yanında Avrupa, diğeri Anadolu;
Kıtalar arasında buluşan medeniyet.
Tepelerle örülü her ânı tarih dolu
Görünen yüzündeki görünmez hakimiyet:
İstanbul ! Suskun dilde ruhanî mâsumiyet.
Fâtih camisindeyim… Burası kutlu mekân
Güvercinler tesbihte, zikir; gizli bir figân
Sessizce seyrediyor Fâtih Sultan Mehmet Han
Sanki diyormuş gibi; - sen misin fethettiğim ?
- O eşsiz müjde ile büyük hazzı tattığım ? !
Ne yaman çelişkidir yaşadığın her anın!
Gününde izi varken geçmişteki zamanın;
Ne ezanların suskun, ne kısık sesi çanın
Pera’da kadehlerin çın çın derken yosmana
Yedikule hıçkırır ağlarken Genç Osman’a !
Dillerde Sadabâd’ın ihtişamı, lâlesi
Eyüp sultan; Nebî’nin nurâni şelalesi
Galata bir Hazerfan, ilhamsa Kız Kulesi
Topkapı sarayından süzülür eşsiz rahmet
Ayasofya suskunken coşuyor Sultan Ahmet.
Gece örterken seni Etiler’de gün başlar
İstinye, Tarabya’da türlü türlü telâşlar
Sabah ezanlarına tempo tutar sarhoşlar
Yollarına set çektik görünmez oldu nusret !
Alnın secdeden kaçar, secde alnına hasret.
Sulukule’n; mastika, Kumkapı’n; fasıl fasıl
Çarşamba’n teheccüdde; sarsıl İstanbul sarsıl !
Hangisi gerçek çehren belli değil velhâsıl
Şehitlik inzivada, Zincirlikuyu şaşkın
Dünya sana aşıkken; aşk arar olmuş aşkın!
Bu bir hesaplaşma mı; geçmişi inkar niye?
Örümcek ağlarıyla örülmüş her külliye
Heybeli mehtaptayken ağlar Süleymaniye!
İstanbul! Duy sesini sükûtta yanan âhın
Bedene ağır gelir bu rengârenk günahın.
“ Konstantinopol “ diyor adınla ezilenler
Patrikhane tezgâhı yazılıp çizilenler
Unutmuş büyük fethi hizaya dizilenler!
Bir Mehmet’e yetmeyen köhnemiş Bizans; uyan !;
Yetmiş milyon Mehmet var, bitsin ekümen rüyan !
Vakıflar, hastaneler, kervansaray; imaret
Sensin ana şefkati, sensin sonsuz merhamet
Anlayamadık seni gel hakkını helal et !
Dârülaceze’n ile sensin batmayan güneş
Kilise, havra, câmi; aynı mekânda kardeş.
Ecdadın yâdigârı toruna candan candır
Taşın şehit türbesi, temelde harcın kandır
Toprağın Türk’e mahrem, yalnız Türk’e vatandır !
Ey karanlık çağları aydınlatan son okul ! ;
Ne geçmişini unut, ne dünde kal İstanbul...
Oflu / Mehmet Emin Türkyılmaz
İstanbul
– 2006
(
Not: Her sitede adımın ve şiirlerimin olmasını istemediğim için; yazılı izin
alınmaksızın şiirlerimin tek tek ya da blok olarak kendi kayıt ettiğim
sitelerin dışında yayımlanmasına izin vermiyorum.)
Yorumlar
İçerik yoruma kapalıdır.
|
|
