Oflu Şiirleri / Ateşi Yakan Yangına
Ateşi Yakan Yangın'a
Putperest sevdaya doğan son güneş:
Ruhun Kâbe’sine yöndü; birtanem!
Leylâ sarayında bin yıllık ateş;
Dönüşünle çöküp, söndü; birtanem!
Seninle öğrendi edep; âdâbı,
Sükûtun, memnûya kapalı kapı.
Kalemi kırılan aşkın kitabı;
Asil bakışınla indi; birtanem!
Bedenim ıssız çöl, yüreğim Hira,
Şavkınla kavuştu karanlık, nura.
Sessiz çığlığının yankısı; Tûr’a,
Acısı, sîneme sindi; birtanem!
Gönlüme Mirac’sın, zikrimde adın,
Her zerremde; kor kor sönmeyen od’un.
Ruhuma nikâhlı çilekeş kadın!
Uğrunda bu yürek yandı; birtanem!
Hissedir kıssada ders olan paydan,
Yanlışsa fayda yok âh ile vay’dan.
Visâl yasak meyve, hislerse şeytan,
Derler ki: -- nefsine kandı! Birtanem!
Bu nasıl dünyadır; yangını bitmez!
Kavurur kavurur! Dumanı tütmez,
Ne vuslat ne ölüm; buna güç yetmez,
Rab ağır imtihan sundu; birtanem! …
Oflu / Mehmet Emin Türkyılmaz
İstanbul - 2006
( Not: Her
sitede adımın ve şiirlerimin olmasını istemediğim için; yazılı izin
alınmaksızın şiirlerimin tek tek ya da blok olarak kendi kayıt ettiğim
sitelerin dışında yayımlanmasına izin vermiyorum.)
Yorumlar
İçerik yoruma kapalıdır.
|