Oflu Şiirleri / Karayı Vurandan / Karaya Vurana
Karayı Vurandan /
Karaya Vurana
Sakın! Târifini isteme benden
Kalemin gönlüme saygısı vardır.
Çok lâf duyamazsın gerçek sevenden
Sözün, boşta kalma kaygısı vardır.
“ Âyinesi işse ” eğer bir zâtın
Amele gölgesi değmez tezadın
Gönlü köle olan sözde âzadın
Dersler alınacak öyküsü vardır.
Evrim tezgâhına girince nizam
Fıtratı terk etti, çöktü intizam
Nerede ölümsüz “ hissî muazzam ” ? !
Zamanın, âhire döngüsü vardır.
Kimi övünürken “ şâhane ” likle
Kimi yargılanır “ divane ” likle
Ömrü mekân tutan viranelikle
Yaşamın, ecele küsküsü vardır.
Yazmakla, çizmekle büyüse sevgi
Sûretler olurdu Leylâ’nın dengi
Gönül nasıl bahçe, kalp nasıl ev ki ?
Kapının, bacadan kuşkusu vardır.
Esası yazılmaz, yaşanır ancak
Ama hangi canla bu yaşanacak!
İhanet saffında Leylâ’ysa sancak
Sevenin, kahırdan sorgusu vardır.
Oysa, etin; yürek dönüşümünde
Canın, cânan ile bölüşümünde
Gerçek bir sevdanın izdüşümünde
Kurbanın, cellada tutkusu vardır.
Şimdi; anlatsam ne, anlatmasam ne!
Yakan; cazgır olmuş, ateş bahane
Karagöz güldürse, ağlatır sahne
Vefanın, ölümcül uykusu vardır!...
Oflu / Mehmet Emin Türkyılmaz
İstanbul
– Nisan 2007
( Not: Her sitede adımın
ve şiirlerimin olmasını istemediğim için; yazılı izin alınmaksızın şiirlerimin
tek tek ya da blok olarak kendi kayıt ettiğim sitelerin dışında yayımlanmasına
izin vermiyorum.)
Yorumlar
İçerik yoruma kapalıdır.
|
