Oflu Şiirleri / İlân
İlân
Ey yâr! Defteri âmalime bu gerçektir kaydolan
Bilesin ki mekânım; gayyâ - i devâsadır
Sonsuz vuslat düşlerken gölgesinde kaybolan
Hâlin acze düştüğü beyan - ı hulâsâdır:
……
“ İlâhî aşk ” ömrümde hedeflenen gayeyken
Bir beşerin oduyla kor ateşlerde yandım
Mecnûn olup dirilmek özlediğim pâyeyken
Leylâ’nın Leylâ’sıyla sabahlara uyandım!
Biliyorum, yaşanan kader - î ilâhîdir
Rabb’dır güce yön veren tartışmasız tek kudret
Çekilen; umulur ki nefsimin ıslahıdır
Yine O’ndan gelecek tahammül, sabır, kuvvet.
Çok defa kendim ile yaptığım hasbıhâlde
O mu, yâr mı diyerek onlarca soru sordum
Yazdığım her mısrada, baktığım her cemâlde
O’na ulaşamadım ama hep yâri gördüm.
Aşk, İlâhî değilse; “ İlâhî ” denilmez yâr
Hakikat olmayanı ilân etmek riyadır
Beşerî sevdadan da vazgeçip dönülmez yâr
Sıdk’tan berî olarak Hakk’ı bulmak rüyadır.
Kimi kandırayım ki! Ben; beni biliyorum
El nasıl istiyorsa bırak öyle inansın
Yüce, âlî makamdan tek seni diliyorum
O senden değil ama, hakikat; sen O’ndansın.
Bırak! Şavkı seninle gelsin; bu acze değip
Zulmetin girdabını eşsiz nura döndürsün
..Ve, batmamak üzere güneş yeniden doğup
Visâlin muştusuyla elemleri dindirsin.
………………..
Ey bu ulvî sevdanın soluk kesen ağrısı ! ;
Kudsî emanetini pâyidar kılacağım
Sükûtunda saklıyken “ ben seninim ” çağrısı
Bil ki; hep senin oldum, hep senin kalacağım!...
Oflu / Mehmet Emin Türkyılmaz
İstanbul
– Şubat 2007
( Not: Her sitede adımın
ve şiirlerimin olmasını istemediğim için; yazılı izin alınmaksızın şiirlerimin
tek tek ya da blok olarak kendi kayıt ettiğim sitelerin dışında yayımlanmasına
izin vermiyorum.)
Yorumlar
İçerik yoruma kapalıdır.
|
