Oflu Şiirleri / Gidişinin Ardından (2)
Gidişinin Ardından (2)
" Gel! " Emriyle giden
sevgiliye ;
Söyle! İnat değilse, bunca nasıl sabrettin?
Yer aç da uzanayım o müşfik kollarına!
Yıllar geçti ne geldin ne kalkıp dâvet ettin
“ Ser ! ” De; sereyim canı sereyim yollarına.
Sen yoksan; yük ve külfet, çilenin adıdır can!
Hasretinle yanmanın yeniden yâdıdır can!
Başucunu bekleyen şu iğde ağacının;
Haziranda budanan şanslı dalı olsaydım
Yaprağıyla yapılan sevdalılar tacının
Rengiyle hayat bulup, yine onla solsaydım.
İnan sensizse hayat sadece viranedir;
Cennette bile olsa sevdiğin divanedir!
Eğer şansım olsaydı her soluk şu niyazdı:
“ - Rabbim! Akan zamanı durdur ve terse çevir ”
Ama, kaderi yazan takdirî böyle yazdı
Bâri, bâzan değil de her gece rüyama gir!
Bu derdin devası tek!; Mahşere tehir visâl
Çağır, koşayım sana; tahammül bitti nihâl !..
Oflu / Mehmet Emin Türkyılmaz
İstanbul
– 2007
( Not: Her sitede adımın
ve şiirlerimin olmasını istemediğim için; yazılı izin alınmaksızın şiirlerimin
tek tek ya da blok olarak kendi kayıt ettiğim sitelerin dışında yayımlanmasına
izin vermiyorum.)
Yorumlar
İçerik yoruma kapalıdır.
|
