Oflu Şiirleri / Dilâra'ya Ağıt
Dilâra'ya Ağıt
Seni bunca yıl sonra görmek varmış kaderde;
Sanki hâlâ eski sen; zamanı durdurmuşsun.
Bu vakitsiz tesadüf hasretten bin beter de,
Bir kez daha anladım: sevdamı artırmışsın!
Hani, çölde olur ya; hevesiyle serabın,
Bir umuttur diyerek yollara düşüyorum.
Yine hüsran çıkınca bir vicdanî azabın,
Her anında bin asır kahrını yaşıyorum.
Sen ayrı bedende can, ben ayrı cana beden!
Ve geçen koca ömür, gülmeye hasret yüzler.
Bir isyan değil haşa! Neden Dilâra, neden?
Bize yüz çeviriyor, bizden uzak gündüzler!
Onca yoğun uykusuz geceler sabahında,
Bir kader-i ilâhî sınavında uyandık.
Sanki geçen yılların vebâlinin âhında,
Nemrudî ateşleri yakan yangında yandık!
Bölünse de bedenim binbir eşit parçaya,
Ve Arafat olsaydı bu vuslat rengi diyar.
Bir âdemî duayla çöller dönüp sırçaya,
Son kez sana sarılıp ölebilsem bahtiyar!
Ah Dilâra! Hem yoksun hem vardan daha varsın:
Ya âzad et ruhumu ya bedenine can et.
Kolların sarmıyorsa bırak da kefen sarsın!
Sensiz doğan her şafak; kıyametten kıyamet! …
Oflu / Mehmet Emin
Türkyılmaz
İstanbul
- 2006
( Not: Her sitede adımın
ve şiirlerimin olmasını istemediğim için; yazılı izin alınmaksızın şiirlerimin
tek tek ya da blok olarak kendi kayıt ettiğim sitelerin dışında yayımlanmasına
izin vermiyorum.)
Yorumlar
İçerik yoruma kapalıdır.
|
