• Ana Sayfa
• Özgeçmişim
• Hece Şiirlerim
• Serbest Şiirlerim
• Sesli Şiirlerim
• Hicivlerim
• Nazirelerim
• Yazılarım
• Dokunuşlarım

• Dil
• İmlâ
• Sözlük
• Dünya Edebiyatı
• Türk Edebiyatı
• Divan Şairleri
• Beş Hececiler
• Edebiyatın / Şiirin Ustaları
• Âşıklar / Halk Ozanları
• Tarihimizde iz Bırakanlar
• Poetik Metinler
• Edebî Makaleler
• İnceleme / Araştırma
• Söyleşiler
• Ustalardan Hicivler
• Ustalardan Nazireler
• Tenkid / Eleştiri
• Edebiyat Öğretmenlerine
• Günümüzde Edebî Akımlar
• Sesli Şiirler
• Video Şiirleri
• Müzik
• Dikkat Çeken Şairler
• Dikkat Çeken Şiirler
• HECE HECE konuşalım mı?
• Oflu'ca Dokunuşlar
• Şiir Radyoları
• Edebiyat Dergileri
• Kitap ve Dergi Tanıtımı
• Tarihte Bu Ay
• Kıssadan Hisse
• Bilişim Suçları
• Fikir ve Sanat Es. Kanunu
• Faydalı Linkler
• Basından Seçmeler
• İletişim
• Görüşleriniz
• Yusuf Türkyılmaz

Elbette kavram kargaşasına neden olmak değil amacımız. Kafa karıştırmak, şüphe doğurtmak, öğrendiklerimizi öğretenlerin işin ehli olup / olmadıklarını sorgulamak / sorgulatmak da.  Ama, edebiyatın ve edebî kabul edilen her şeyin daha çok irdelenmesi / irdeletilmesi, sorgulanması ve sorgulatılması bugün daha çok gerekmektedir.

Kendi kendilerine her türlü pâyeyi bonkörce vermekten çekinmeyen sanalın cesur şövalyeleri (!) ve cam edebiyatçıları (!) o kadar işi azıttılar ki; kendi dediklerinden başka doğru, kendi yazdıklarından başka ürün, kendi öğrencilerinden (!) başka kişi tanımaz oldular. ..Ve verdikleri fetvalar ile bazen Halk Edebiyatı / Halk Şiirini bazen ise Divan Edebiyatı / Divan Şiirini yok saymaya, hızlarını alamadıklarında da Hece Şiirine dil uzatmaya cüret eder oldular. Dinlemekten çok konuşmanın, okumaktan çok okunmanın revaçta olduğu ve pirim yaptığı günümüzde genelde edebiyat özelde ise şiir / hece şiiri konusunda gördüklerimizi, bildiklerimizi kapasitesi ve fikrince karınca misali yazmaya çalışacağız.

 Gayret bizden, takdir Allah'dan ( cc)

( 1 )

2004 yılından beri içlerinde bulunduğum edebiyat siteleri içerisinde bir büyük gereksiz çoğunluğa rağmen gerçekten işini ciddiye alan, yaptığı ve yapmaya çalıştığı işe bir sanatkâr prensibi ile yaklaşan ve kendini geliştirme yolunda her türlü gayreti gösteren az da olsa bazı kalemleri tanımak şiir adına yarınlara taşıyacağımız umutları hep canlı tutmuştur. Bu gayrette olanlardan özelliklere gençleri çok önemsiyorum. Ve, biliyorum ki ancak onlar geçmişten aldıkları meşaleyi ileriye, daha ileriye götüreceklerdir.( yakalarını ç/engellerden kurtarabildikleri ölçüde )

Edebiyat Defteri’ne 2007 yılında kayıt olan Samsun’ lu genç bir üye Göksel ATEŞALİ.  Gerek kullandığı mahlas ( MEZARKABUL55 ) gerek yorumlarındaki şiire bakışı ve değerlendirme kıstasları gerekse gereksiz beklentiler içinde olmayan duruşu ile aslında bir şiir tutkununun olması gerektiği gibi olmasına rağmen aykırı görünen bir kişilik.

Şiirlerinde onu öne çıkaran en önemli özelliği özgünlüğü. Oldukça yüksek bir şiir zekâsına sahip. Hissedebilme becerisi, hissettiklerini duyguya, duyguyu mısralara dökmedeki pratikliği ifade etme yeteneği ile bir uyum içinde. Genellikle sade, anlaşılır ama etkili ve sivri bir dili var. İfadelerindeki vurgu zaman zaman çoklarının kullanmaktan çekinebileceği uç ve marjinal söylemlere varabiliyor.

Aslında, şiir otoritelerince çok tartışılan bir konu “ şiir dili ” konusu. Bazıları; üniversitede hocasından dağdaki çobana kadar her okuyanın anlayabileceği üslupta olmalı derken bazıları da daha edebî, daha seçkin ve daha etkili kelimelerden oluşmalı diye düşünür.

Kesinlikle şiire hâkim ve kendinden emin bir duruş sergilerken şiirdeki sürükleyiciliği ve devamlılığı, mesaj vermedeki rahatlığı, kafiye kaygısı taşımayışı büyük bir avantaj olarak karşımızda duruyor. Bazen bu rahatlık ve serbestliklerin hata yapma riski taşıdığı, şairi tembelliği ittiği, kendini zorlamadığı ve geliştirmeye yönelik adımları attırmadığını bilinse de akıllı, ne yaptığını bilen ve şımarmayan kişilerde bu risklerin olmayacağına da inanmak istiyoruz elbette!

Şiire hâkimiyet ve bütünlüğü sağlamak noktasındaki şiir – şair ilişkisi, nehre giren bir insanla nehir arasındaki ilişki gibidir. Ya suya giren gayet güzel yüzerek istediği hareketleri yapar ve suya hükmeder ya yüzme bilmez ve acemidir su onu istediği gibi savurur ve su ona hükmeder.

İşte, şairinin şiire hükmedip edemeyeceği onun donanımıyla bağlantılıdır. Bazen öyle bir dağılır ki “ Halep’ten girer ama ancak Şam’dan çıkar “ misâli; ilk mısra ile son mısra arasında bu denli uzun mesafeler oluşur. Ne bütünlük sağlanır ne mesaj verilebilir. Özellikle hece şiirlerinde kafiye zorunluluğu ve kafiye bulmaktaki sıkıntı gerek anlamsal gerek sürükleyicilik ve devamlılık anlamında şairinin yakasını bırakmaz.

İlk şiirlerinde Cemal Safi etkisini gözlemlediğim Göksel’ in hemen her şairi okuduğunu ve hepsinden bir şeyler aldığını ama ifade biçiminde bu etkilerin kalıpsal yansımasının pek görülmediğini, kendine has bir üslûbu benimsediğini düşünüyorum.

Halk Şiirinin akıcılığı, Divan’ın anlamı ve zenginliği, Mehmet Âkif’ den Necip Fazıl’  a son devrin ustalarının bazı özelliklerini mısralarında yansıtırken ne geleneksel heceden ne şehirli heceden asla vazgeçmeyeceğinin sinyallerini verip, şiirlerinde edebî sanatları kullanmayı da ihmal etmiyor. Hemen her şiirinde tasvir ve teşbihi ( kendine has üslûbu ile)

…. becerisi ve zekâsı etkileyici. Şiirlerinde, tek kalıp ve tek şekil yerine hecenin birçok tarzını denediğini görüyoruz. Beyitlerini gazelden kafiye sitemi ile ayrı tutarken, koşmalarında bazen ayak bazen ise redif / nakarat tercihleri, şehirli hecenin daha çok tercih ettiği çapraz kafiyeli kıtalar ve bend sistemi ile verdiği örnekleri görmek mümkün. Aşk, Sitem, öfke, vatan sevgisi, ilâhi duyarlılık, sosyal duyarlılık ve yanlışa baş kaldırış,

Şiirlerin olmazsa olmazlarından biri olan “ duygu ” yönü Göksel’in bir başka özelliği. Bu yönüyle ele alındığında; duyguyu ikinci plana iten tek şiiri nerede ise görülmemekle birlikte hiçbir şiirinde ve hiçbir hitabında güçsüzlük, perişanlık, derbederlik gibi arabesk duyguları görmediğimiz şair, Karadeniz’in dokusal özelliklerini, hırçınlığını, ne olduğunu ve ederini çok iyi bilen; kendinden emin, vakur ve kararlı bir görüntü çiziyor.

Mükemmel bir robot yapabilirsiniz ve ona insanın yapabileceği her şeyi de yaptırabilirsiniz. Ama onu ağlama zamanında ağlatamaz, gülme zamanında güldürmez, heyecanlanma zamanında heyecanlandıramazsınız. En mükemmel şiir tekniği ile yazılmış olsalar da duygu yönü olmayan şiirleri ben hep robotlara benzetirim.

“Aşk “ dediğinde; olması gerekeni, aşkın gerçek yüzünü, zamanenin aşk yorumu anlayışına tepkisini ortaya koyarak İlâhi aşkla harmanlanmış hâline daha çok vurgu yaptığını görüyoruz. Öyle ki bazı mısralarında ve şiirlerinde aşkın beşeri mi / İlâhi mi olduğunu anlamak için mısralar arasında bir hayli zaman geçirmek gerekiyor. Aşağıdaki şiirlerdeki acaba okuyucunun kafasının karışmasını mı istemiş, okuyucuya beşeri aşkın İlâhi aşktan soyutlanamayacağı mesajını mı vermek istemiş yoksa kendi aşk anlayışını mı ortaya koymuş bunu en iyi ancak kendisi bilecektir elbette:

Şiirlerinden öne çıkan bir başka özellik ise şiir sesindeki etkileyicilik. İnanıyorum ki hiçbir okuyucu onu okurken uyuma ihtiyacı hissetmeyeceği gibi uykusu da açılacaktır.

Elbette bu yetenekte olan birinin şiirlerine daha profesyonel gözle bakmak, daha duyarlı ve hassas terazi ile tartmak daha ince mercekle incelemek gerekir. Aslında, bulunduğumuz ortamların şiir adına çok şey konuşulduğu ve paylaşıldığı yerler olmasını isterdim. Ama öyle değil! Söyleyeceğimiz her sözün “acaba nereye çekilecek “ endişesini taşımamak mümkün mü? Her ne kadar bu tür endişeler taşıyan bir karakter yapısına sâhip olmasam da; kelimeleri çok dikkatli seçmek ve tevile mahal vermemek gerektiğine inanırım.

Desem ki;

 ..bilirim  ki Göksel bana kızmayacak.

Çıtasını yükseğe, en yükseğe ayarlayıp; şiir yolunda çok çok yukarılarda görmek istediğim ve hak ettiğine / edeceğine inandığım Karadeniz’in bu genç kalemine başarılar dilerim.

Yolun hep açık olsun Göksel ATEŞALİ …

Bir veda sonrası