|
 |
 |
Şeyhî Şiirleri / Harname
 Harname
Zevk içinde cihân velî ŞEYHî... Yatur uş minnet ü belâda dahi
İşi başmaklayan başa varmaz
Devlet isteyü buldu mihnetler
Geldi bu kıssanun münâsebeti
Yük elinde kat'i şikeste vü zâr
Dün ü gün kahr ile kısuda idi
Ki teninde tü komamışdı yağır
Yükler altında kana batdı deri
Tan degül mi yürür sünük çatlu
Yorılur arkasına konsa sinek
Gözi görince bir avuç samanı
Sinegün seyri gözi yağında
Sanki it artuğıydı kalanı
Ya’ni kim gösterür inayet ana
Otlayurak biraz yüridi öte
Odlu gözler ü gerlü göğüzler
Ki çekicek kılın tamar yağı
Kiminün halka halka yay bigi
Yankulanurdı tağ ü darvâze
Kaldı görüp sığırları hayrân
Gâh yaylâ vü kışla geh menzil
Ne yük altında haste vü nâlân
Kendü ahvâlini tasavvur ider
Elde ayakda şekl ü sûretde
Bize fakr ü ihtiyâc neden
Bunlarun boynuzun kim ay itdi
Meger ol bir falân har-i a’kal
Hem ulu yollu hem kiyâsetlû
Yükler altında sızırup yağlar
Virmiş İblîse kuyruğıyla yol
Dirilürken ölüp ’Üzeyr eşeği
Hürmet eyler imiş humâr-ı Mesîh
Arslan ürker idi çomağından
Vardı yüz sürdi didi iy server
Âkıl ü şeyh ü ehl ü fâzılsın
Har-î Deccâle diyeler ker ü kûr
Merkeb-i sâlihîne mazharsın
Nefesün hoş gelür edîblere
Müşkilüm var keremden itgil hall
Gerüben yürür idi göğüzler
İçi vü taşı yağlu vü etlü
Bize bildür şu tâc-ı sultanî
K’olmadı yir yüzinde boynuzumuz
Çün meseldür ki dir benî âdem
Çünkü yük tartar ol azîz oldı
Boynuza niçün olmaduk lâyık
K’iy bilâ bendine esîr eşek
Anla aklunda yog ise kıllet
Sebeb-i rızk kıldı ol Rezzâk
Anı otlayup anı dişlerler
Virdi ol izzeti bulara Çalab
Et ü yağ toldı iç ü taşlarına
Od uran içümüze o dûndur
Nice boynuz kulağ u kuyruk da
Zâr ü dil-haste vü nahîf eşek
Çünki şerh oldı bâbı vü faslı
Anda yaylayup anda kışlayayın
Bulayın buğday ile izzetler
Sanki dutardı ol ekin ile kîn
Gâh ayaklayu gâh dişlemeğe
Buldı cân derdine ilâç eşek
Toprağın bile götürür harvar
Ki gören dir zihî kara tarla
Yuvalandı vü biraz ağnadı
Anup ağır yükin ağırmağa
Niam oldukda bî-nagam gamdur
Rast düzdi nevâ-yı uşşâkı
Hoş ser-âğaz ider muhayyerde
Perdesin açdı ol cihân nengi
Ekin ıssına arz olur arasât
Tarlasını göricek âh itdi
Gök ekinliği kara hâk olmış
Olımadı eşeği dögmeg ile
Kesdi kulağını vü kuyruğını
Dökilüp yaşı yirine kanı
Sordı hâlini kıldı derd ile âh
Har-ı rûbâh bigi pür-tevzîr
Boynuz umdum kulakdan ayrıldum
Gussalar balçığında vâlih ü deng
Ne biraz çekmeğine yarıcı var
Gözedürem k’urıla başuma tâc
Varım itdüm haramîler rûzî
Âh gitdi kulağ ile kuyruk
Çarh çâkerdürür felek bende
K’ide tevk-i pâdişâha hilâf
Çarh baş çekse ide zîr ü zeber
Dâd iy pâdişâh-ı âdil dâd
Nüktedândur bilür şehen-şâhun
Kılma devlet duâsını taksîr
Câhile nâz vire ehle niyâz
Ârifi hâric ide âmiyi hâs
Düşmeninün gam ü niyaz olsun
Şeyhî Yorumlar
İçerik yoruma kapalıdır.
|
