|
 |
 |
Süleyman Nazif Şiirleri / Yar- ı Naîm
 YÂR-I NAîM
Ne o çehrende ân be ân kararan ?.. Beni korkuttu gördüğün rü'yâ!.. O karanlık, ölümlü uykundan, Söyle Bağdâd, uyanmadın mı daha?.. Ufk ağarmış, güneş doğar, belki Yine her yer şükûfe-zâra döner; Bu huzûzât içinde akşamki Elem-i müştail de belki söner!.. Ben eminim, bu mâtemî firkat Geçecektir.. Yine (Behişt-âbâd) Olacaksın... eminim., âh fakat!.. Yar ü ağyâr önünde ey Bağdâd. Hasm-ı âmâle, düşmen-i hisse Çiğnetüb durma hurmalıklarını, Adelâtın takallüs eylemese, Duymasam gizli hıçkırıklarını. Seni ölmüş.. ve büsbütün ölmüş Sanarak münkesir, harâb olurum; Bizi de öldürür diğer bir ölüş, Yani senden müebbeden mahrûm Yaşamak en fecî ölümlerden Daha dehşetli bir musibet olur... istemem ben ilâh-ı ekberden Böyle bir ömr-i kâhir u makhûr!.. (Ben eminim!..) demiştim, âh fakat!.. Bazan aylar geçer de hep mahmûm, Kalırım bir tarafta bî-tâkat. . Seni gördükçe böyle korkuyorum!. (Uyanırsın!..) dedim, fakat heyhât!.. Ka'rı mahşer kadar derin uyku, Çırpınır çehresinde zıll-ı memât, Sanki hemşîre-i eceldir bu!.. Yine gördüm bu şeb Süleymân'ı, -Vardı mâtem nişânı tâcında, Titriyordu erîke-i şânı Vatanın pîş-i ihtilâcında- Dedim: -Ey fâtih-i güzîn-i Irâk, -Ey Fuzûlî kasîde-sâzı olan!..- Geçecek mi bu devr-i cevr-i firak?.. Yoksa, sen söyle, ey büyük Sultân. Ebedî mi bu hâl-i hevl-engîz, Bu tezelzül, bu ye's ü izmihlâl ?.. Muhtecib âr içinde mâzîmiz, Muhtefî korkusundan istikbâl!...
Süleyman NAZİF 6 Mart 1917
Kaynak : Nurullah Çetin
Yorumlar
İçerik yoruma kapalıdır.
|
