Abdülhak Hamit Tarhan / Eserleri
Şiire 1870'lerde başladı. Ebüzziya Tevfik, Recaizade
Mahmut Ekrem, Samipaşazade Sezai, Namık Kemal gibi Tanzimat
döneminin yeni edebiyatçıları arasında yer aldı. Yurtdışı görevleri
nedeniyle Batı edebiyatçılarını yakından tanıdı, onların etkisinde
kaldı. Divan edebiyatı nazım birimlerinin dışına çıkmayı denedi. Dize ve
uyak düzeninde değişiklikler yaptı. Divan şiiri konularının dışına
çıkmayı denedi. Şiirlerine günlük yaşamı, doğa ve insan ilişkilerini konu aldı.
Lirik, epik ve felsefi şiirler yazdı. Manzum tiyatro oyunları da kaleme
aldı. Ancak bunlar sahnelenmekten çok okunması amacıyla yazılmış oyunlardı.
Yaşadığı dönemde Türk edebiyatının en büyük şairi sayıldı ve "Şair-i
Âzam" ya da "Dahi-i Âzam" unvanı verildi.
ESERLERİ
ŞİİR:
Sahra (1879)
Ölü (1886)
Hacle (1886)
Bir Sefilenin Hasbihali (1886)
Bâlâ'dan Bir Ses (1911)
Validem (1913)
İlham-ı Vatan (1918)
Tayflar Geçidi (1919)
Ruhlar (1922)
Garâm (1923)
OYUN:
İçli Kız (1874)
Sabr ü Sebat (1875)
Duhter-i Hindu (1875)
Nazife yahut Feda-yı Hamiyet (1876, 1919)
Tarık yahut Endülüs Fethi (1879, 1970)
Eşber (1880, 1945)
Zeynep (1908)
Macera-yı Aşk (1910)
İlhan (1913)
Tarhan (1916)
Finten (1918, 1964)
İbn Musa (1919, 1928)
Yadigar-ı Harb (1919)
Hakan (1935)
Yorumlar
İçerik yoruma kapalıdır.
|