Mehmet Akif Ersoy Hicivleri / İsmi Olmayan Şiirler
İsmi Olmayan Şiirler
Oylunun bir şeyi yok, sıhhati, ahlaki bitik;
Bak o sırtındaki mintan bile tiftik.
Bir kemik, bir deridir ölmedi kaldıysa diri;
Nerde evvelki refahın ancak onda biri?
Dam çökük, arsa rehin, bahçeyi icra ister;
Bir kalem borca bedel faizi defter defter!
Hiç bakim görmediğinden mi nedendir, toprak,
Verilen tohumu da inkâr edecek, öyle çorak,
Bire dört aldığı yıl koylu emin ol, kudurur:
Har vurur bitmeyecekmiş gibi, harman savurur.
Uğramaz, gün kavuşur, çitine yahut evine;
Sabah iskambil atar kahvede, aksam domine.
Muhtasar, gayr-i mufid ilmi kadardır dini;
Ne evamir, ne nevahi, seçemez hiçbirini.
Namazın semtine bayramlarda uğrar sade;
Hiç su görmez yüzünün düşmanıdır seccade.
Hani, uç beş kişiden fazla musalli arama;
Mescid ambarlık eder, başka ne yapsın, imama!
Okumak bahsini geç, Çünkü o defter kapalı,
Bir redif zabiti mektepleri debboy yapalı,
Sıtma, fuhuş, içki, kumar, turlu fecayi' salgın...
Sonra soylenmiyecek sekli de var hastalığın.
Bir taraftan bulanır levse hesapsız namus;
Bir taraftan serilir toprağa milyonla nüfus.
“Kızımın iffeti batmakta rezilin gözüne
Acırım tükrüğe billahi, tükürsem yüzüne...”
Mehmet Akif ERSOY
Yorumlar
İçerik yoruma kapalıdır.
|
