Halit Ziya Uşaklıgil Romanları / Aşkı Memnu' dan
AŞK-I MEMNU 'dan
......................................................
.........Düşünüyordu ki işte bütün bir kış bunlardan uzak kalmıştı. Nihal'i
dinlerken hayalinin üzerine ışık tufanları, renk çağlayanları dökülmüş köşeler
açılıyor; Odeon sahnesinin bir yanını, Concordia'nın çılgınca bir eğlencesini
görüyor; sonra çıplak omuzlar, kollar, mini mini zarif beyaz satenden
iskarpinler hızlı bir uçuşla gözlerinin içinde uçuyordu.
O zaman yüreğinde derin bir özlem duyuyordu. Onun hayatı işte o eğlence
ortamının heyecanları içinde yuvarlanmalıydı. Nasıl olmuştu da koca bir
mevsimin o bitmez tükenmez gecelerini bu hüzünlü eskimiş yalının koltukları
içinde artık yaşlanarak ölümün soğukluklarından mangal altlarına kaçan hasta
kediler uyuşukluğu ile geçirmişti?
Kuşkusuz Bihter'i seviyordu. Hayatında hiç böyle derin ve uzun bir sevda
meydana gelmemişti. Bu, elbette, onun ilk ve sona aşkıydı; ama bu hep böyle
aynı buluşmalar, aynı saatlerde söylenen aynı sözler, aynı bağlılık yeminleri
ile karşılıklı alınıp verilen öpüşler, evliliğe özgü bir biçimde ve anlamda
sürüp gidecek miydi?
Yavaş yavaş bu sevişmenin hep bir çeşit tatları arasında yenilikler,
başkalıklar ister olmuştu. İlk haftalarda onları titreten, korkutan şeyler
oluyordu. Birbirlerine tamamıyla sahip oluncaya kadar aşıkdaşlıklarında daha
alınacak yollar, daha göze alınacak tehlikeler kaldıkça doyuma ulaşılacak
emellerin heyecanlı sıcaklığını duyarlardı. Ama sonra artık bu sevişmenin
sürmesinden başka beklenecek bir şey kalmayınca durgun saatler, o sessizliği
bir can çekişme ezincine benzer bir teviye saatler başlamıştı...
.....................................
HALİT ZİYA UŞAKLIGİL
Yorumlar
İçerik yoruma kapalıdır.
|
